Anna Nunes (1993), geboren in Portugal en momenteel woonachtig in Nederland, is een opkomende hedendaagse kunstenaar en onderzoeker. Ze studeerde af als ecoloog en werd in 2018 door de faculteit Resource Ecology van de Universiteit Wageningen onderscheiden voor haar veldonderzoek in de Boé-regio in Guinee-Bissau, waar ze onderzoek deed naar de biodiversiteit in heilige bossen die beschermd worden door spirituele overtuigingen en traditionele gebruiken van het Fulani-volk dat de omgeving bewoont. 

Het Sacred Forest-project resulteerde in verschillende series expressionistische olieverfschilderijen waarop vrouwen uit de Afrikaanse gemeenschappen die haar onderdak verleenden, in hun dagelijkse omgeving werden afgebeeld.

Nunes componeert haar schilderijen over meerdere vlakken met brede vormen en felle kleuren die doen denken aan Gauguin. Ze gebruikt doorgaans een brandpunt zoals klappende handen of een expressieve blik om haar observatie scherp te stellen en de kijker door de scène te leiden.

.

Dat resulteert in portretten van sterke vrouwen, getekend door het leven, maar stevig gegrond met een gevoel van veerkracht en vastberadenheid, die op de een of andere manier doen denken aan de aardappeleters van Van Gogh, hoewel ze de wanhoop achter zich laten. Portretten die het persoonlijke uiterlijk overstijgen en het naakte wezen vastleggen, het gevoel van gemeenschap, van wederzijds respect voor elkaar, van collectieve wijsheid en waarden, die de zeer persoonlijke verbinding uitdrukken die Nunes ervoer. 

Haar kunst wekt nieuwsgierigheid op naar de verborgen verhalen, en stelt vragen over wat andere gemeenschappen ons kunnen bieden in onze zoektocht naar een meer verbonden en evenwichtige manier van leven, met elkaar en met de wereld om ons heen.

Haar laatste residentiële project "O Mundo Imaginário" (Het imaginaire rijk) in Sao Tomé, wordt ondersteund door een subsidie ​​van het Nederlandse Fonds voor Cultuurparticipatie en de lokale organisatie Surfers Proud of African Women (SOMA), die gendergelijkheid op het eiland promoot. In dit project onderzoekt en daagt Nunes de lokale genderverschillen uit die zijn ingebed in een historische context van Nederlandse en Portugese koloniale overheersing en slavernij. Nunes merkt op dat deze erfenis zich tot op de dag van vandaag nog steeds manifesteert in geweld en polarisatie door de autoriteit die aan mannen wordt verleend, en gaat terug naar de kern. Ze raakt de vroege vorming van waarden in de pre-formatieve fase van jongens en meisjes aan en stelt een alternatieve toekomstvisie samen. 

Als onderdeel van het project faciliteert Nunes een artistieke workshop waar de lokale kunstenaar Derley Camblé en jongetjes uit het dorp Santana hun creativiteit en kennis van traditionele spelletjes delen om de meisjes te helpen bij het maken van hun eigen Tabua-borden, waarbij ze hun huiselijke koor achterlaten om samen in de zee te spelen.

Door ruimte te creëren voor spel en leren door mannen en vrouwen, omarmt Nunes de verenigende kracht van spellen. Ze gebruikt de speelse creativiteit van kinderen om een ​​sociaal-politiek statement te maken en een op ervaringen gebaseerde, echte verandering te inspireren.

De serie olieverfschilderijen van Nunes “The coloniality of gender”, gemaakt in het project “O Mundo Imaginário”, toont dromerige, fragiele visioenen van naakte meisjes in typische jongensactiviteiten, ogenschijnlijk in hun element. Minimalistische, bijna schetsmatige, monochrome beelden die opduiken op grote natuurlijke linnenformaten, alsof ze uit een mistige toekomst verschijnen. De ingetogen, eenvoudige composities met de monochrome, fragiele naakte meisjes en het niet-geprepareerde canvas verlenen een bijna esoterische, pure dimensie aan haar visioenen.

Anna Nunes heeft deelgenomen aan verschillende solo- en groepstentoonstellingen in Nederland en België. Haar nieuwste series zijn tentoongesteld op de Biënnale van Limburg (Nederland) en de X Biënnale voor Kunst en Cultuur van São Tomé en Príncipe, À (re)Descoberta de NÓS, São Tomé en Príncipe, West-Afrika.