Wees van harte welkom bij de solotentoonstelling The World = Dialogue met een installatie, schilderijen en tekeningen van Benjamin Deguenon (Benin).

Plaats: OpenArtExchange, Schiedam 
Duur: 16 april – 10 juli 2022
Opening :16 april 16:00 uur met de performance “The World = Dialogue” van Benjamin Deguenon

Benjamin Deguenon (1982) maakt sculpturen, schilderijen, tekeningen en installaties in zijn eigen unieke primitieve stijl, die doet denken aan Basquiat en Joan Miró en een associatieve beeldtaal onthult vol verhalen. Voor meer informatie, lees zijn kunstenaarspagina Benjamin Deguenon | Benin – OpenArtExchange

Over de wereld = dialoog

Een inleiding door Fabiola Badoi, kunstcriticus
Cotonou, februari 2022

Een van de constanten in Benjamin Deguenons kunst is zijn hybride werk. Hybride in materiaalkeuze, hybride in gebruikte technieken, hybride in compositie waar, in een obsessieve rode draad, mens, dier en plant elkaar ontmoeten in omgevingen die hen voortdurend in relatie en tot dialoog brengen.

Ik zou bij benadering kunnen zeggen dat, net als de filosoof Martin Buber, de Beninese kunstenaar de dialoog ziet als een manier om in communicatie te treden in plaats van een poging om een ​​conclusie te trekken of standpunten naar voren te brengen. Dialoog is samen denken. Samen denken betekent constant samen de wereld herscheppen.

Met dit nieuwe picturale werk ontwikkelt de kunstenaar zijn onderzoek door het direct te articuleren rond het concept van dialoog, of de zorg om de mogelijke afwezigheid daarvan.

Een wereld zonder dialoog.

Dialoog, een woord van Griekse oorsprong: “dia”, dat wat kruist en “logos”, het woord. Het woord dat kruist. “Dialoog is geen discours: een discours is de verklaring van een demonstratie, of van een opinie over een onderwerp. Dialoog is geen gesprek: een gesprek is een opeenvolging van elkaar kruisende en niet-verbonden uitspraken rond een ​​gemeenschappelijke redenering tussen de deelnemers.

Een dialoog is een wederzijds onderzoek van verschillende woorden, die allemaal bindend zijn voor de auteur. Een succesvolle dialoog levert een diagnose op waarin alle argumenten van de deelnemers zijn geïntegreerd en een conclusie waarin ze het allemaal eens zijn .”

Er kan een dialoog tot stand worden gebracht, een dialoog kan worden gestart, maar ook worden geweigerd of afgebroken.

Of kan worden beschadigd.

Dialoog wordt geopenbaard in de orde en balans van de natuur, in de harmonie van een dorp, in de specificiteit van een gemeenschap, in de solidariteit rond een project, of indirect in een onrecht, zoals dialoog wordt onthuld in de wanorde die door zijn afwezigheid wordt veroorzaakt. Gebroken met de natuur, veroorzaakt het natuurrampen, ontkend in de architecturale configuratie van een stad, leidt het tot getto’s, onderbroken door een oorlog, geweigerd door onverschilligheid, is het gecorrumpeerd in de vrijwillige blindheid van slaafsheid.

Een dialoog vereist “een losscheuren van jezelf om naar de ander te gaan”. Welke wereld zou er zonder deze ontworteling mogelijk zijn?

De vraagstelling van de kunstenaar doet ons nadenken over een wereld die bestaat uit enclaves in constante competitie waar alleen efficiëntie wordt gezocht, een wereld van permanente conflicten die worden gegenereerd door het onvermogen om de ander te zien, een wereld van stille silhouetten die elkaar passeren zonder elkaar waar te nemen. Die bang zijn.

Een dialoog kan een verworden tot een uitwisseling van doven: “een gesprek dat na een bepaalde tijd onmogelijk blijkt tussen twee of meer mensen vanwege een wederzijdse weigering om te luisteren naar het standpunt van de ander.

“We worden gevraagd om van dit of dat land en hun mensen te houden of ze te haten. Maar sommigen van ons voelen onze overeenkomsten met alle mensen te goed om deze keuze te accepteren”, zegt de kunstenaar. Als hij beschouwt dat onrechtvaardigheid, slaafsheid en leugens de essentie van de geschiedenis zijn, weet hij dat berusting lafheid is en kiest hij om “te vechten voor het behoud van dat deel van de mens dat hem niet toebehoort”.

Het is het leven zelf dat op zijn doeken dondert, de kleur zwart werkt als een onthuller – men kan zijn talent als scenograaf raden in zijn composities – van hersenschimmen, dromen, bijgeloof, onwerkelijkheden die ons in het onbewuste dompelen en onze angsten, onze driften onthullen, die ons soms aan onszelf openbaren.

Het dondert, het rommelt, het is onverschrokken, het boeit ons omdat het wemelt van interacties, zorgen, ruimte is open, tijd is vloeibaar, en deze continue stroom bouwt onvermoeibaar een dialoog op. Tussen bomen en vogels, tussen mensen en dieren, tussen hersenschimmen en werkelijkheid. Tussen binnen en buiten, het bewuste en onbewuste, wat soms in elkaar overloopt. Emoties ontstaan, relaties komen tot stand, niets is zoals het zou moeten zijn, er is lijden, bloed stroomt, de hemel lijkt soms te ontbreken, maar zolang de schakels er zijn, onlosmakelijk, zolang we naar elkaar kijken en elkaar zien, zolang we met elkaar praten, is de wereld er echt.

Als Benjamin Deguenon de verschillen, de tegenstellingen of de contrasten herkent en herstelt, is het om beter van de overeenkomsten te vieren en ze te laten spreken.

De wereld is een dialoog of het is geen wereld